 |
 |
 |
|||
 |
 |
 |
|||
|
|
 |
 |
|||
|
Site İçi Arama  
|
Karıncayı incitmez
/**/
Yazar: RESUL EKSİN | Tarih: 21/06/2020 | Saat: 11:35
Karıncayı İncitmez Sabahleyin kalkıp yatıncaya kadar her gün kendi kendimle mücadeleyi bırakıp, çevreyi gözleme ve çevremde olan bitenleri yorumlamaya başlarım.İnsanlığı daha doğrusu insanlığımızı bir orasından bir burasından tutarak sorgulamak , sonunda kana ata varmak için devamlı beynimdeki düşüncelerim devir daim şeklinde dönüp durur.Tarlaya ekilen buğdayın mercimek olarak yeniden bittiği henüz görülmüş bir şey değil.O zaman bunca olumsuzlukların, yaşanıyor olmasının sebebi ektiğimiz iyi doğru verdiğimizi düşündüğümüz değerler mi, yoksa verdiğimiz değerlerin veriliş şekli mi? Trafikte önündeki araç hareket etmekte geç kaldığı zaman elindeki sopayla aşağı inen kaç kişiyle muhatap olmuşuzdur. Belki de kendimiz yapmışızdır.En olgun insanımız bile ya kardeşim yürü be diyerek içinden sitem etmiştir.Pasif tepki ve aşırı şiddet arasında kaç kez kornalar çalınıp uyarmak veya uyarılmak zorunda kalmışızdır. Bunların yaşanıldığı malumda sebebi nedir onu ben bilemiyorum.Ancak bu oluşum davranış kalıbı olarak içimizde nasıl hızla gelişip büyüyor.Analara- babalara sorsam ben böyle yetiştirmedim der, öğretmene sorsam ben bunları sınıfta hep anlatım diyerek yaptığı çalışmaları verirken ne kadar enerji harcadığını izahla başa çıkamaz. Öyleyse doğadaki kuralı ,doğanın yasasını tersine çevirenin ne olduğunu nasıl bulacağız.Ben suçlu değilim, sen suçlu değilsin, bugün suçlu değil, yarın suçlu değil o zaman kim neden nasıl; insanı bu kadar tahammülsüz, haksız, sevgisiz ve ön yargılarla donatıyor. Önündeki aracın içindeki kişinin hastalanmış olacağını ,aracının arızalanmış olacağını, kulağında o an işitme kaybının olacağını, reflekslerinin ağır olabileceğini düşünmeden: Önünde duran aracın ışıkta beklerken hareketindeki saniyelerle ölçülemeyecek kadar kısa bir zaman geç hareket etmesi neden bu kadar öfkelendiriyor. Arabasında neden imkanı olduğu oranda güç kullanmak için (sopa, bıçak, silah)taşıma ihtiyacı hissediyor. Bütün bunların sebebini tabi ki bir yığın gerekçelere bağlayabilirsiniz. İnanmıyorum, insanlardan başka hiç bir canlı tehlikeye karşı yedek hazırlık yapmıyor.Tehlikenin geleceğini nereden biliyor çünkü ;ön kabullerle içini donattığımız kişiliğimiz bize bunları yap diyor. Yarışı her zaman ben kazanmalıyım, nasıl kazanmalıyım, ne pahasına olursa olsun ben kazanmalıyım.Ben diğer insanlardan farklıyım gibi insanın; insanın yaratılış fıtratına uymayan duygu ve düşünceler ortaya şiddet makinesini çıkarıyor. Doğuştan itibaren annenin veya ailenin verdiği, en iyi benim ailem, en iyi benim....sahip olduklarımla büyüyen çocuk, yüksek egolarla donatılıyor.İkinci eğitim kuşağı okul ve akran grubuyla karşılaştığında ya öğrendiği değerlerle ters değerler veya orada da dikkatlerden kaçan çocuğa verilen yanlış değerler.Sözle anlatılmaya çalışılan ama hiç yaşanmayan sabır, tahammül, hoşgörü, adalet duygusu....(öğretmenin özensiz davranışı) Yetişkin olarak hayata başladığında karşılaştığı farklı davranışlara, verdiği tepki en basitiyle, sözlü hakaret yapıyor veya uğruyor. Fiziki yaralama veya hayatının sona erdirilmesi sıradan bir eylem gibi görülüyor. Bir yerlerde yanlış yapıyoruz ya kendimizi tanımıyoruz veya biz bu değiliz. Karıncayı incitmeyen ata sözü terkip olarak bu toprakların içinde kullanılan bir söz.Halada yaşayan bir söz.Birini iyilik, adil, hoşgörülü, mutedil, sevgi ve saygılı olarak tanımlamaya kalktığımızda iki sözcük kümesi yetiyor.''Karıncayı İncitmez'' Yine bu kültürün değeri olan ''Yaratılanı severim, yaratandan ötürü'' bu topraklarda yaşanan söylenen onca söz varken Bu bilinen değer neden ekilerek büyütülmek istenmiyor.En sıradan farklılıklarda şiddetin en son merhalesine kadar götürüyoruz.Ya ekilen tohumda yanlışlık var veya ekilen tohumun ekiliş, yetiştiriliş şeklinde'' Toprak ana buğday ekilen topraktan henüz arpa çıkarmadı'' ''O zaman herkesin neden sorusunu kendine sorup payına düşeni alması gerektiğini düşünüyorum.'' Resul Eksin  Yazdır ] |
|
|||
 |
 |
 |
 |
||
 |
|
|
|
|
|
05/07/2017