 |
 |
 |
|||
 |
 |
 |
|||
|
|
 |
 |
|||
|
Site İçi Arama  
|
112 Acil Servis’e Gecikmiş Bir Teşekkür
/**/
Yazar: HAMİT SERBEST | Tarih: 05/07/2008 | Saat: 16:35
Tam bir yıl önce 02 Temmuz 2007 günü sabaha karşı 02:30’da bir trafik kazası geçirdim. Pozantı-Adana otoyolunun Adana gişelerinden çıktıktan sonra bir anlık dalgınlık sonucu yol ortasındaki beton bariyerlere çarptım. Darbenin şiddetiyle savrulan arabam yolun en solundan en sağ tarafına yan kayarak gitti ve yol kenarındaki çelik bariyerleri yırtarak toprak zeminde durdu. Amacım, nasıl kaza yaptığımı anlatmak değil. Kaza sonrasında yaşadıklarımı ve bugün sağlıklı bir insan olarak yaşantımı sürdürmemi sağlayan, isimlerini dahi bilmediğim insanlara teşekkür etmek. Kaza sırasında araçta ben ve eşim vardık ve araç durduğunda ikimiz de şaşkın vaziyetteydik. Kazanın hemen sonrasında nereden geldiklerini o anda anlayamadığımız bir grup genç kadın ve erkek yardımımıza koştular. Sadece insani yardım anlayışıyla yanımıza gelen bu güzel, iyiliksever insanlar, kendi telefonları ile 112 Acil Servis’i aradılar. Daha sonra da haber vermek istediğiniz kimse var mi diye sormaları üzerine verdiğim numaradan kardeşimi aradılar. Eşimin durumu iyiydi ama benim vücudumda ağrılar vardı, kemer hizasında sol omuz ve kaburgalarımda. Ayrıca, omurgamda kemer hizasına denk gelen noktada da ağrı hissetmiştim. 112 Acil Servis’ten gelen iki genç bayana sorduğum ilk soru doktor olup olmadıkları oldu. Televizyonlarda o kadar ilginç kurtarma sahneleri görmüştüm ki; insanın ilk aklına gelen aynı şeylerin kendi başına da gelebileceği oluyor. Görevlilerden “evet” cevabını aldıktan sonra durumumu kısaca özetledim ve geçirdiğim hastalıkları saydım. Bana sadece bir boyun korsesi taktılar, ambulansın yanına döndüler. Bir süre sonra CANKUR’un geldiğini gördüm, vücut korsesi getirmişlerdi. Anladım ki; omurgadaki ağrıdan şüphelenmişler ve tedbir almadan beni kımıldatmak istememişler. Araç çelik bariyeri yarıp girdiği için sol kapı açılamıyordu. Sağlık görevlileri bana üstten vücut korsesini giydirip koltuğumu geriye yatırdılar ve beni arka kapıdan çekerek çok dikkatli bir şekilde çıkarıp sedyeye aldılar. Bu işlerin ne kadar zaman aldığını bilmiyorum ama yattığım sedye ambulansa yerleştirilirken kardeşim geldi. Bunu özellikle belirtiyorum çünkü 112 Acil Servis ve kardeşim peş peşe aranmışlardı. Kardeşim gelene kadar sağlık ekipleri işlerini neredeyse tamamlamış durumdaydılar. Adana İl Sağlık Müdürlüğü’nün www.adanasm.gov.tr adresindeki web sayfasında verilen bilgilere göre Acil Servis’in günlük vaka sayısı 180 ile 220 arasında görünüyor. İl Merkezinde “Vaka Ulaşım Süresi” olarak verilen bilgiye göre; vakaların % 78,5’ine 10 dakika içerisinde ve % 17,8’ine ise 10 ile 20 dakika arasında müdahale edebildikleri anlaşılıyor. İlçelerde mesafelerin kısa, trafik yoğunluğunun da daha az olması nedeniyle vaka ulaşım süreleri il merkezlerine kıyasla beklendiği gibi daha da kısa. 112 Acil Servis, bu hizmetleri il geneline yayılmış 33 Yardım İstasyonu ile sürdürmekte. İl Sağlık Müdürlüğü tarafından verilen vaka ulaşım sürelerini uluslar arası kabul gören eşik değerlerle kıyaslayabilecek durumda değilim. Ancak, bir hasta olarak gördüğüm muamelenin farkındayım ve teşekkür borçluyum. O gün, kaza sonrasında bana ilk müdahaleyi yapan doktor hanımlara ve diğer sağlık görevlilerine minnettarım. Omurlarımdan biri kırık imiş, eğer o anda beni arabadan çıkarıp hastaneye sevk ederken gerekli özeni göstermemiş olsalardı belki de bugün kalıcı sakatlığı olan bir kişiydim. Nitekim, Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi Kliniği'nden Prof. Dr. Mahir Gülşen’in yaptığı başarılı bir ameliyat ile ayağa kalkabildim. Gördüğümüz olumsuzlukları, yanlışları eleştirmek kadar iyi şeyleri de duyurmanın ve başarılı çalışmaları takdir etmenin de bir vatandaşlık görevi olduğuna inanıyorum. Benim gibi, bu günkü sağlığını 112 Acil Servis çalışanlarına borçlu birçok kişi olduğuna eminim. Aradan bir yıl geçmiş olsa da; 112 Acil Servis çalışanları ile yöneticilerine ve özellikle de bana ilk müdahaleyi yapan iki genç doktor hanıma teşekkür ederim. Bu hizmetleri veren tüm insanların bana yardım eden doktorlar kadar başarılı olduklarına ve zamanla hizmet kalitesini de iyileştireceklerine inanıyorum. Her ne kadar, şu veya bu nedenle benzer yardımlara her gün birçok insan ihtiyaç duyuyor olsa da, hiç kimsenin böyle yardımlara ihtiyacı olmaması dileğiyle…  Yazdır ] |
|
|||
 |
 |
 |
 |
||
 |
|
|
|
|
|
05/07/2017