 |
 |
 |
|||
 |
 |
 |
|||
|
|
 |
 |
|||
|
Site İçi Arama  
|
DOKTORUN KÖŞESİ PARAYLA SAADET,BOYAYLA EĞİTİM OLMAZ
/**/
Yazar: ÖZCAN YILMAZ | Tarih: 16/06/2009 | Saat: 11:45
PARAYLA SAADET, BOYAYLA EĞİTİM OLMAZ
Son yıllarda mutluluk için zenginlik şart sayılmakta. Mutluluk eşittir zenginlik kavramına toplum şartlandırılmış durumda. Nazım Hikmet yakın dostu Abidin Dino’ya ‘’Sen mutluluğun resmini yapabilirmisin Abidin?‘’ diye sormuştu. İnsanlar da yıllardır parayla mutluluk olur mu diye soruyor. Parayla saadet olmaz adlı şarkıyı çoğumuz biliriz. Selahattin Sarıkaya yazmış, yazdığında da sorunun cevabını da vermiş. Eski Türk filmlerinde bu konu hep işlenmiş, zengin fakir aşkı bu soruya hep cevap aramıştır. Şarkıda, Bu dünya senin olmaz, ettiğin sana kalmaz sözleri hep bir sitemi ifade eder. Olayların sonunda mutsuzluk ortaya çıkar ve ‘’Söylemiştim sevgilim, parayla saadet olmaz sözleri ile finale ulaşılır. Bu yazıyı okuyanların parayla saadet olmaz ama parasız da hiç olmaz dediklerini sanki duyar gibiyim. Biz biraz saadete nokta koyup eğitim işine geçelim.
Hani hatırlarsanız güneydeki çok büyük bir ilin böyük bir hastanesi vardı. Yaklaşık 15 yıldır Eğitim hastanesi tabelası taşıyan ama ne yazık ki adına yakışır hizmet veremeyen hastaneydi burası. Bir şeyler eksikti, adına uygun hastane olabilmesi için. Fiziki şartlar dönem dönem iyileştirilmeye çalışıldı. Hastalar yatarken eş zamanlı pencerelerin tamamı değiştirildi. Bu iş bitti, aradan bir süre geçtikten sonra merkezi soğutma sistemi kuruldu. Soğutup, soğutmadığı belli olmayan bir sistem takıldı. Daha sonra hastane içi kapılar değiştirildi. Tüm bu işler hep hastalar yatarken yapıldı. TOKİ’ nin inşaat sahası hastane içinden sanırım daha temizdi, tüm bu işler yapılırken.
Dış cephe de yenilenmeli idi. Kazınıp ta sıvanmalı, sıvanıp ta boyanmalı idi. Dış cephe rengi ne olmalıydı? Eğitim veren koca hastanenin rengi yeşil olurmuydu? Eğitim veren bir vakıf hastanesi rengi bu iç güzelliğe çok yakışırdı.!!!! En azından yapılan eğitim kalitesi benzemese de binanın dış cephe rengi birbirine yakın olmalıydı.
Hocasız, şefsiz asistan yetiştirilir miydi? Önemli olan zoru başarmak değil miydi. Hastaneye uğramayan klinik şef yardımcısıyla, olmayan şeflerle çoğu klinikte asistan eğitimi verildiği sanıldı yıllarca. Bilimsel yayın mı? Boş verin canım onun ne gereği var. Seminer salonu, kütüphane vs. bunların anlamı ve önemi zaten yok. Her bilgisayar zaten bir kütüphane. Tıkla google yaz, söylesin sana bilmediklerini. Hocaya, şefe ne gerek var.
Eğitimin ne önemi var. İçeriyi, dışarıyı boyatın yeter. İnşaata devam, boş verin ayrıntılara takılmayı siz. Ama bilin ki; PARAYLA SAADET, BOYAYLA EĞİTİM OLMAZ……
 Yazdır ] |
|
|||
 |
 |
 |
 |
||
 |
|
|
|
|
|
05/07/2017