![]() |
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
![]() |
|||
Site İçi Arama |
ANNELER VE SİLİVRİ....
/**/
Yazar: NURAY SOMER BOZBEY | Tarih: 12/05/2012 | Saat: 17:09ANNELER VE SİLİVRİ…..
Duruşma salonuna girdiğimde göz göze geldik, daha doğrusu, ben öyle zannetmiştim. Daha sonra sohbet ederken güzel yeşil gözlerinin, neredeyse çok yakın mesafeler dışında, görmediğini öğrendim. Duruşma günleri ona bazen arka sıralardaki izleyici bölümünde rastlıyordum. Çağdaş bir Cumhuriyet kadını görünümü ve tayyörünün yakasındaki özel rozeti ile dikkatimi çekmişti. O gün eskiden oturduğumuz izleyici sıraları boştu, en önde bir beyefendi tek başına oturuyordu. -Burası boş mu ? diye sordum. -Burası artık tutuksuz sanıklara ayrıldı… yanıtını aldım. Bir şey söyleyemeden sadece yutkunabildim. Zaten çok küçük olan salonda izleyiciler için artık çok az yer kalmıştı.. Birden salon karıştı, salona getirilen Danıştay cinayeti sanığı Osman Yıldırım, daha önce kendisinin öldürmeye azmettiği, beş kişiden ilk sıradaki Tuncay Özkan’ı yumruklamış, Yalçın Küçük’e de saldırmıştı. Duruşmaya ara verildi. Bu olay tutuklu yakınları ve dostları için özel bir fırsattı, çünkü uzaktan uzağa bağırarak da olsa, sevdikleriyle konuşabilme imkanı çıkmıştı. Herkes ön tarafa parmaklıkların önüne gitmişti. Arka sıralara, o annenin yanına gittim, tanışmalıydım… O, Cumhuriyet mitinglerine katılan, Atatürk sevdalısı gazeteci evladı için oradaydı. Sözde, çocuğunun suçu sabitti ve belliydi. Göremeyen gözleri hüzünlü yaşlarla doluydu, salonda tutuklular arasındaki çocuğuna, gözleri göremediği için, bir kerecik dokunabilmek istemiş, ama kurallar gereği yasaklanmıştı! O’nu saygıyla anımsıyorum. Tıpkı, o gün tanıdığım, tutuklu eşine göstermemek için gözyaşlarını salon dışında akıtan esir komutanımızın eşi ve diğer komutan eşleri gibi… Bu vatana kahraman evlatlar kazandıran, elleri öpülesi tutuklu anneleri, evlatlarına babalık görevini de üstlenen yürekli tutuklu eşleri, sizleri “anneler günü”nde saygıyla selamlıyorum… Dönüş için, yine otobüslerimize bindik, başımı hüzünle otobüsün camına yaslayarak dışarıya baktım. Eski hapishanenin karşısında dev bir yeni hapishane inşaatı hızla yükseliyordu…! ![]() |
|
|||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |