Metin ağabey, Lütfü Oğuzcan milli mücahit ve Adana Kuvayi Milliye Derneğinin başkanı, Tarsus İdman Yurdu'nun kurucularından biri olmasının yanı sıra iyi bir hatip ve şairdi. Oğlunun şair olarak yetişmesinde katkısı olmuştu. Onun bazı şiirlerini, özellikle taşlamalarını ezbere bilirdi. Aşağıda "ümit" ve "yaşar" kelimeleriyle süslü oğluna yazdığı bir şiirini sunuyorum: Baba Lütfü Oğuzcan'dan oğlu Ümit Yaşar'a:

Gülersen gönlümde çiçekler açar,
Sevgiyle getirdik dünyaya seni.
İnsanlar şüphesiz ümitle yaşar,
Tanrı o ümide bağlaya seni.
Gerçekten olmadık para düşkünü,
Cihanın bir pula sattık köşkünü,
Yaktıksak kalbinde sanat aşkını,
Yüceltmek istedik dehaya seni.
Sen dönme yolundan çatılsın kaşlar,
Ey oğul aldırma yarılsın başlar.
Kaç yıldır, dört yana attığın taşlar
Getirdi Eşref’le hizaya seni
Bak dünya ne güzel, bu sitem niye,
Ettim ben adımı sana hediye.
Mutluyum ey oğul babanım diye,
Çarptırma hicvinle cezaya beni!

Saygılarımla, Nihat Taner

Değerli Hocam, Yazılarınızı zevkle okuyorum. Devam edin lütfen. Yeni Metal Sanayi ile ilgili benim de çok eski bir anım var. Biliyor musunuz bilmem, Tapanyiğit ailesi Kooperatifin üstüne çullnmışlardı. Senelerce işi uzattılar. Site tamamlansa işsiz kalacaklardı. Ben 1976 da Suudi Arabistan'a çalışmaya gittiğimde inşaatlar devam ediyordu. Her yaz tatile geldiğimde yatırım yapacak, bir şeyler alacak imkanları araştırırdım. O yıllarda Demirel'in deyimi ile Türkiye'nin 70 cent'e muhtaç olduğu yıllar, yurt dışında çalışanların döviz ödeyerek sanayi sitelerinden işyeri satın almalarına olanak sağlandı. Sanayi olmamakla beraber bir katkı olsun diye ben de izine geldiğimde Yağcami civarında bulunan kooperatif binasında kaydımı yaptırdım. 1984 yılı ortalarına kadar her ay ödemelerimi yaptım. 1984 yılında yurda kat'i dönüş yaptığımda bir ilerleme olmadığını gördüm. Araştırdım, benim durumunda daha bir çok kişinin memnun olmadığını, sömürüldüğünü düşündüğünü gördüm. Hemen bir komite kurarak gelecek kooperatif seçimlerine muhalefet olarak katılmayı kararlaştırdık. Grubumuz her geçen gün sayıları artıyordu. Seçim günü çok çekişmeli geçti. Tehditleri bir işe yaramadı. Sahte vekalet oyları ile kıl payı yine Tapanyiğitler kazandı. Bizim amacımız zaten bunları harekete geçirmekti. Öyle üyeler vardı ki artık babaları ölmüş, evlatları devam ettiriyorlardı. Galiba 17 sene olmuş başlayalı. Nitekim bizim bu hareket işe yaradı. Ankara'ya gittiler, ek ödenek alıp inşaatları bitirmeye çalıştılar. Yolların bir kısmı yapıldı. Çatılar halen akıyordu. Olsun dedik. Metronun önünden siteye kadar tek aracın geçebileceği beton yol yapıldı. Rahmetli Özal açılışı yaptı. Daha sonra bize "geçici tapu belgesi" adı altında bir belge verildi. Herkes işyerine taşınmaya başladı. Benim yerim 12. blokta elektrikli aletler gibi bir sektöre aitti. 2 işyeri almıştım, toplam 360 m2. Sanayi olmadığım halde 2. el bir peçete kağıdı imal eden makine aldım. Usta bulamadığımdan vaz geçtim, sattım. Daha sonra 2li işyerini rahmetli Orhan Yazıcıoğlu ile değiştim, ona verdim, o da bana tekli (165 m2) yerini ve biraz da fark ödeyerek değiştik. Yaptığımız blöf işe yaradı. Şimdi eski arkadaşlarımız ne yapıyorlar bilmiyorum, onlara da sitedekilerin teşekkür borcu olduğunu düşünüyorum. Yoksa hala bekliyor olacaktık. Selam ve saygılarımla. Acar Pek